اثر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر قابلیت هضم مواد مغذی ،آنزیم های فیبرولتیک ،فراسنجه های شکمبه ای و خونی در میش دالاق

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ضایعات پرتقال بر مصرف خوراک، قابلیت هضم موادمغذی، رفتار نشخوار، آنزیم های سلولیتیک شکمبه و فراسنجه های خونی در میش های دالاق، از 12راس میش 1-5/1 سال غیرآبستن با میانگین وزن 9/0±33 کیلوگرم استفاده شد. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمارها شامل1- شاهد (بدون ضایعات پرتقال)، 2-تیمار حاوی 10 درصد ضایعات پرتقال، و 3- تیمار حاوی20 درصد ضایعات پرتقال بود. طول دوره آزمایش 44 روز شامل 14 روزعادت پذیری و 30 روزدوره آزمایش و نمونه برداری بود. نمونه های مدفوع در روزهای 25تا 27 به مدت سه روز از سه راس میش از هر تیمار به منظور تعیین قابلیت هضم موادمغذی جمع آوری گردید. در روز 20 دوره آزمایش فعالیت های مربوط به رفتار نشخوارمیش ها به مدت 24 ساعت برآورد گردید. خون گیری در آخر دوره قبل از خوراک دهی صبح به منظور اندازه گیری فراسنجه های خونی انجام شد. نمونه گیری از مایع شکمبه در روز 30 دوره برای اندازه گیری فعالیت سلولیتیک شکمبه ، pH و جمعیت پروتوزوآ انجام گرفت. تعیین pH بلافاصله بعداز نمونه گیری انجام شد. اضافه کردن ضایعات پرتقال در مقایسه با جیره شاهد باعث افزایش جمعیت پروتوزوآ، زمان استراحت، آنزیم خارج سلولی میکروکریستالین و کل آنزیم میکروکریستالین و کاهش زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار، زمان جویدن (خوردن+نشخوار)، قابلیت هضم ماده-خشک ، ماده آلی شد(05/0>P). با توجه به نتایج ذکر شده، می توان از ضایعات پرتقال تا سطح 20 درصد در جیره میش ها بدون تاثیر منفی برعملکرد استفاده کرد.