ارث حق شفعه زوجه از ماترک زوج

«شفعه» به این معنا است که اگر یکی از دو شریک حصه غیرمنقولش را به شخص ثالثی بفروشد، شریک دیگر با جمع بودن شرایط، حق دارد آن را با پرداخت همان ثمنی که مشتری داده به ملک خود درآورد. متعلق شفعه مال است؛ پس می تواند مانند سایر اموال، ارث باشد. عمومات آیات ارث، روایاتی که حقوق را به طور مطلق در شمول موروثات قرار داده اند و دلایل دیگری از این دست بر مطلب دلالت دارد. از فقهای عامه، مذهب مالکی، شافعی و اهل حجاز شفعه را قابل وراثت می دانند و معتقدند مانند سایر حقوق مالی به ارث می رسد؛ البته قول مخالف، هم در میان فقهای امامیه و هم عامه وجود دارد. طبق نتایج حاصل از تحقیق حاضر، که به صورت کتاب خانه ای و شیوه توصیفی تحلیلی انجام گرفته، حق شفعه تابع متعلق شفعه نیست، بلکه حق مالی مستقلی است و مانند دیگر اموال مورث مستقلا به ارث می رسد. برای اثبات این موضوع، علاوه بر عمومات ادله، به حکمی که در ارتباط با توارث حق خیار و حبوه وجود دارد، نیز می توان استناد کرد. درباره چگونگی تقسیم مشفوع، عده ای بر اساس سهام و عده ای بر اساس تساوی بین ریوس نظر داده اند.