واکنش صفات اگرو فیزیولوژیکی لوبیا تپاری (Phaseolus acutifolius L.) به الگو و تراکم های کاشت

ت -تراکم بوته و الگوی کاشت از ابزارهای مدیریتی کارآمد برای به حداکثر رساندن عملکرد محصول با بهینه سازی استفاده از منابع مانند نور، مواد مغذی، آب و کاهش تبخیر سطح خاک است. این آزمایش با هدف بررسی تاثیر الگوی کاشت و تراکم بوته بر صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی لوبیای تپاری (Phaseolus acutifolius L.) به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های 2017 و 2018 در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی اراک اجرا شد. عامل اصلی شامل الگوی کاشت در دو سطح (کاشت یک ردیف و کاشت دو ردیف) و عامل فرعی تراکم بوته در سه سطح تراکم 30 ، 40 و50 بوته در متر مربع بودند. نتایج نشان داد که در سال دوم در کاشت یک ردیف، تراکم 40 بوته در متر مربع ​​به ترتیب 75 و 65 درصد عملکرد دانه را در مقایسه با تراکم 30 و50 بوته در متر مربع در همین الگوی کاشت افزایش داد. مقدار کلروفیل در سال اول تحت کاشت دو ردیف و کاشت با تراکم متوسط ​​در مقایسه با کاشت با تراکم زیاد و تراکم کم، 20 درصد افزایش یافت. بیشترین میزان تجمع کربوهیدرات های بذر با 26/38 میلی گرم در گرم در کشت دو ردیف و کاشت با تراکم متوسط ​​در سال دوم به دست آمد. در مقایسه با کاشت دو ردیف و کاشت با تراکم متوسط​​، محتوای نسبی آب برگ به طور قابل توجهی تا 24 درصد در گیاهان تحت کاشت یک ردیف و کاشت با تراکم کم کاهش یافت. کمترین محتوای مالون دی آلدیید و تجمع پرولین به ترتیب با 2/3 و 225 میکرومول در گرم به ترتیب در کاشت دو ردیف و کاشت با تراکم متوسط ​​بدست آمد. در نهایت، الگوی کشت دو ردیف و تراکم متوسط ​​برای بدست آوردن عملکرد مطلوب لوبیای تپاری توصیه می گردد.