سیاست تعهدات چندگانه و چندجانبه هند در قبال ایران و اسرائیل: دلایل و پیامدها

موفقیت در پیشبرد سریع توسعه به همراه عمل گرایی اقتصادی باعث شده تا هند اولا به یکی از پویاترین کشورها در اقتصاد جهانی تبدیل شود و ثانیا به عنوان یک کانون نوظهور ثروت و قدرت در جهان تلقی بشود. الزام توسعه اقتصادی این کشور از یک طرف و دگرگونی های گسترده در نظام بین الملل، جهت گیری جدید را به سیاست خارجی این کشور در خاورمیانه و در قبال اسراییل و ایران تحمیل کرده است. در این مقاله به دلایل تغییر سیاست خاورمیانه ای هند از سیاستی که در عصر جنگ سرد در پرتو اصل عدم تعهد تعریف می شد به سیاستی که بر اساس ضرورت های جدید منافع ملی هند بازتعریف شده متمرکزیم. بنابراین با توجه به مقدمات فوق، سوال اصلی این مقاله آن است که با توجه به گزینه های پیش روی هند، سیاست خارجی هند در قبال اسراییل و ایران با چه تغییراتی همراه شده است؟ فرضیه مقاله اینگونه مطرح می شود که سیاست خارجی هند در حوزه خاورمیانه از سیاستی ایدیولوژیک و جهان سوم گرایانه که بر اصول عدم تعهد مبتنی بوده است به سیاست تعهدات چندگانه و چند جانبه مبتنی بر ضرورت های دسترسی به منابع انرژی های نفت و گاز، بازارها، تسلیحات نظامی است. مقاله حاضر براساس روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع مجازی، نشریات تخصصی نوشته شده است و از لحاظ قلمرو موضوعی این مقاله سیاست تعهدات چندگانه هند را در قبال کشورهای ایران و اسراییل بررسی می-کند.