شناخت مفهومی و جرم انگارانه جاسوسی در حقوق کیفری سنتی و حقوق فن آوری اطلاعات

جاسوسی در هر دوره ای از تاریخ با شکل های مختلف وجود داشته است. از زمان شکل گیری اولیه اجتماع تا تشکیل ملت دولت ها بعد از عهدنامه وستفالی 1648میلادی تا زمان امروز که اطلاعات ویژگی مهم عصر حاضر است، جاسوسی در دو فضای عمده یا بر اساس مشاهده و کسب اطلاعات با تکیه بر حواس و خلاقیت انسانی و یا در فضای مجازی و با استفاده از ابزارهای موجود در آن همچون رایانه صورت می گیرد. این پژوهش پس از تشریح مفاهیم و طبقه بندی های مختلف در حوزه جاسوسی، به بررسی قوانین موجود و مرتبط به جاسوسی در حقوق کیفری سنتی و فن آوری اطلاعات و در پایان به ارایه راهبرد و پیشنهاد به منظور کاهش جاسوسی پرداخته است. این پژوهش کاربردی است و ابزارهای جمع آوری اطلاعات از روش های کمی، استفاده از داده های آماری موجود و از روش کیفی، ابزار مطالعه اسناد و متون مدنظر می باشد. در روش پژوهش با توجه به این که در مقاله حاضر برخی مفاهیم تبیین می گردند، روش توصیفی مورد استفاده قرار گرفت و در عین حال به منظور کشف روابط پدیده ها، فرآیندها، موضوعات و بررسی عوامل بروز آن ها از روش تحلیلی نیز استفاده گردید. هدف پژوهش عبارتست از بازشناسی دقیق مفهوم جاسوسی در حقوق ایران و مداقه در حوزه شناخت قانون و مجازات های مدنظر که نتیجه آن آگاهی بخشی به قسمت هایی است که کارکنان آنان در معرض جاسوسی و تهدیدهای مربوط می باشند. به صورت کلی به عنوان نتیجه این پژوهش می توان گفت که آگاهی رسانی در خصوص مواد قانونی و مجازات ها و از طرفی تقویت نظارت ارشادی همراه با نظارت تعقیبی از عوامل مهم کاهش جرم جاسوسی و جرایم مربوط می باشد