قابلیت اخذ هم زمان تامین دعوای واهی و تامین اتباع بیگانه در حقوق ایران: با نگاهی به رویه قضایی

نهاد حقوقی تامین دعوای واهی و تامین اتباع بیگانه به ترتیب در مواد 109 و 144 قانون آیین دادرسی مدنی شناسایی و پیش بینی شده است. تدقیق در مفاد این مواد بیانگر آن است که در حالی که شرایط صدور هر یک از این دو نوع تامین در برخی از موارد یکسان است، اما در مجموع این دو نوع نهاد حقوقی را باید متمایز و متفاوت از یکدیگر دانست. در این میان، در خصوص مواردی که خواهان دعوا از اتباع بیگانه باشد و ما با تعارض ظاهری این دو نوع قرار تامین مواجه باشیم این سوال اصلی مطرح است که آیا خوانده ایرانی می تواند درخواست صدور هر دو نوع تامین اتباع بیگانه و تامین دعوای واهی را از دادگاه کند یا خیر؟ یا فقط قادر خواهد بود یکی از تامین های مزبور را درخواست کند؟ نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که در فرضی که خوانده تبعه بیگانه و دعوا واهی باشد صدور قرار تامین اتباع بیگانه که از یک سو مصالح موردنظر در تامین دعوای واهی را نیز تامین کرده و از سوی دیگر به واسطه الزام دادگاه بر صدور آن به صرف درخواست خوانده ترجیح دارد؛ مگر در مواردی که ما با استثنا های مشترک و یا اختصاصی این دو نوع تامین مواجه باشیم که اساسا در اینجا صدور هر یک از این دو مردود و منتفی خواهد بود.