پریتونیت اولیه در بیماران کبدی مبتلا به آسیت، مرکز طبی کودکان، 79-1378

پریتونیت باکتریال شایعترین عفونت در بیماران سیروتیک دارای آسیت است و فراوانی آن در بیماران کبدی دارای آسیت از کمتر از 8% تا 40% گزارش شده است که در صورت عدم درمان مناسب و سریع باعث فوت تعداد زیادی از بیماران خواهد شد. علائم بیماری می تواند کاملا غیر اختصاصی باشد. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی فراوانی پریتونیت اولیه باکتریال در کودکان مبتلا به بیماری کبدی دارای آسیت هنگام بستری در بیمارستان مرکز طبی کودکان از خرداد 1378 تا خرداد 1379 و نشان دادن لزوم انجام پاراسنتز روتین در این کودکان می باشد. برای این منظور در این پژوهش مقطعی-توصیفی تمام کودکان دارای بیماری کبدی مبتلا به آسیت در هنگام بستری که 91 نفر بودند مورد پاراسنتز روتین قرار گرفتند و یافته های بالینی و آزمایشگاهی مبتلایان به پریتونیت باکتریال با گروه غیر مبتلا مقایسه شد. از میان کودکان مورد مطالعه 22 نفر (24%) دارای پریتونیت بودند. بین فراوانی پریتونیت با سن، تب، درد شکم، پلی نوکلئوز خون، طولانی شدن PT و کاهش آلبومین سرم ارتباط معنی دار بود (P<0.05). تمام بیماران در گروه B و C از دسته بندی Child''s grade قرار می گرفتند و شایعترین جرم های بدست آمده شامل پنوموکوک و اشرشیاکولای بودند. از نظر نوع پریتونیت بیشتر بیماران در گروه Culture negative neutrocytic ascites قرار می گرفتند. نتیجه گیری و توصیه ها: یافته های مطالعه بر انجام روتین پاراسنتز در کودکان مبتلا به بیماری کبدی دارای آسیت هنگام بستری در بیمارستان و دقت هرچه بیشتر در انجام کشت مایع آسیت در کنار تخت بیمار تاکید دارد.