تاثیر آبیاری ناحیه ای ریشه و آب مغناطیس بر خصوصیات رشدی گوجه فرنگی Solanum lycopersicum L. در شرایط گلخانه

یکی از راهکارهای افزایش کیفیت آب آبیاری مغناطیس کردن آن می باشد. پژوهشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1397 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه روش آبیاری (آبیاری متداول، آبیاری ناحیه ای ریشه به طور ثابت و آبیاری ناحیه ای ریشه به طور متغیر) و سه سطح آب مغناطیس (آب معمولی، آب مغناطیسی یک بار گذر با شدت 367/0 تسلا و 633/0 تسلا) با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که در روش آبیاری متداول و آب مغناطیس با شدت 367/0 تسلا بیشترین ارتفاع بوته (cm 110)، وزن خشک اندام هوایی(g.plant-19/41(، وزن خشک ریشه(g.plant-14/17 و حجم ریشه(cm3.plant-1137)به دست آمد. در روش آبیاری متداول و آب مغناطیس با شدت 633/0 تسلا بیشترین سطح برگ(cm2.plant-14/25)، وزن کل میوه(g508)، لیکوپن(mg.gfw-16/48(مشاهده شد. در روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور ثابت و آب مغناطیس با شدت367/0 تسلا بیشترین غلظت کلروفیلb (mg.gfw-1489/0) و وزن تک میوه (g 0/48) و در شدت633/0 تسلا بیشترین درصد ماده خشک میوه(1/11)مشاهده شد. بیشترین میزان کارایی مصرف آب زیست توده کل (g/liter6/36) در روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور ثابت و آب شاهد مشاهده گردید. در روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور متغیر و آب مغناطیس با شدت367/0 تسلا بیشترین نسبت برگ به ساقه(g.plant-137/1)، نسبت اندام هوایی به اندام زیرزمینی(g.plant-114/3) و طول ریشه(cm2/53) مشاهده گردید. بیشترین میزان محتوی رطوبت نسبی آب برگ در روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور متغیر و آب مغناطیس با شدت633/0 تسلا مشاهده شد. به طور کلی روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور ثابت نسبت به روش آبیاری ناحیه ای ریشه به طور متغیر وزن کل میوه در هر بوته و کارایی مصرف آب زیست توده بالاتری داشت و هر دو شدت 367/0 و 633/0 تسلا آب مغناطیس توانست منجر به بهبود صفات مذکور گردد و اثرات ناشی از تنش خشکی را کاهش دهد که استفاده از این روش سالم ،آسان و بی خطر برای محیط زیست توصیه می گردد.