اثر سطوح مختلف پودر پوسته تخم مرغ بر تولید گاز، فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسین B1 در شرایط برون تنی

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر سطوح مختلف پوسته تخم مرغ به عنوان جاذب آفلاتوکسین B1 در جیره های حاوی آفلاتوکسین بر تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم ماده آلی و فراسنجه های تخمیری در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از آزمایش تولید گاز و شبیه سازی هضم شکمبه ی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار در هر تیمار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه بدون متانول (شاهد بدون متانول)، 2- جیره پایه با متانول (شاهد با متانول)، 3- جیره پایه + متانول حاوی 800 نانوگرم در میلی لیتر آفلاتوکسین (آفلاتوکسین)، 4- آفلاتوکسین + 7 میلی گرم پوسته تخم مرغ (سطح 1)، 5- آفلاتوکسین + 75 میلی گرم پوسته تخم مرغ (سطح 2)، 6- آفلاتوکسین + 150 میلی گرم پوسته تخم مرغ (سطح 3) بودند. نتایج آزمایش تولید گاز تا 96 ساعت انکوباسیون نشان دهنده کاهش تولید گاز در تیمار آفلاتوکسین (فاقد جاذب توکسین) نسبت به تیمارهای شاهد (فاقد آفلاتوکسین) بود. این تغییر با این کاهش معنی دار در تجزیه پذیری ماه خشک و ماده آلی اندازه گیری شده و انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص شیردهی، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، شاخص تفکیک پذیری، توده میکروبی تولیدی و راندمان سنتز میکروبی تخمینی همراه بود. از طرفی افزودن سطوح مختلف پوسته تخم مرغ به عنوان جاذب آفلاتوکسین باعث بهبود در شرایط تخمیری شد که در تیمار سطح 2 پوسته تخم مرغ معنی دار بود. به طوری که بین سطح 2 پوسته تخم مرغ و تیمارهای شاهد (فاقد آفلاتوکسین B1) تفاوت معنی داری در گاز تولیدی، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و انرژی خالص شیردهی، شاخص تفکیک پذیری، توده میکروبی تولیدی و راندمان سنتز میکروبی و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر مشاهده نشد. با در نظر گرفتن مجموعه نتایج حاصله می توان پوسته تخم مرغ را به عنوان جاذب آفلاتوکسین در شرایط شکمبه ای مدنظر قرار داد و جهت کاستن اثرات منفی آفلاتوکسین B1 بر فعالیت میکروارگانیسم های تجزیه کننده مواد غذایی در شرایط شکمبه ای پیشنهاد داد.