آزادی و کنترل محیط در جمهوری اسلامی

نظام جمهوری اسلامی مانند سایر نظام های سیاسی در تلاش برای یافتن الگویی مناسب برای محیط است تا از طریق آن تحقق مقاصد سیاسی خود را امکان پذیر سازد. از آنجا که مقاصد سیاسی هر نظام متاثر از بینش آن درباره اصالت فرد یا اجتماع است، نقش این موضوع در الگوی محیطی مناسب برای جمهوری اسلامی نیازمند تعمق و بررسی است. به این منظور این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که آزادی و کنترل محیط در جمهوری اسلامی متاثر از چه عواملی است و باید از چه الگویی تبعیت کند؟  لذا این پژوهش با هدف بررسی مفاهیم اصالت فردی و اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی و معرفی الگوی محیطی مناسب برای تحقق مقاصد آن به انجام رسیده است. روش این پژوهش مطالعه تطبیقی است که با ابزار استدلال منطقی به بررسی انواع نظام های حاکمیتی و حالت های گوناگون محیط در آن پرداخته است و دست آخر به معرفی الگوی محیطی مناسب برای نظام جمهوری اسلامی پرداخته است. در گام اول، به بررسی انواع محیط در نظام های لیبرال و سوسیال بر اساس نحوه اصالت بخشی آنها به فرد یا اجتماع پرداخته شده است. در گام دوم، اصالت فرد یا اجتماع در اندیشه جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار گرفته و نقش این باور در پیدایش محیط معرفی شده است. در گام سوم، محیط های چندسرشتی به عنوان الگویی کارآمد برای بیان ویژگی های محیط آزاد مطالعه شده در جمهوری اسلامی معرفی شده اند.در بررسی های انجام شده محیط در جمهوری اسلامی، متاثر از باورهای دینی از آزادی های فردی و ضرورت های اجتماعی پیروی می کند که در بستر فرهنگ تحقق پیدا خواهد کرد؛ در نتیجه، مقاصد نظام جمهوری اسلامی در تحولات محیطی از طریق بستر فرهنگی جامعه دینی محقق خواهد شد. از این رو دیدگاه های محیطی که بیانگر ایجاد خصلت هایی چند سرشتی در محیط هستند برای نظریه پردازی در زمینه کیفیت پیدایش و تحولات محیط در جمهوری اسلامی الگو قرار داده شد. در نهایت این نتیجه به دست آمد که محیط آزاد مطالعه شده الگوی محیطی مناسب برای تحقق هر دو نوع اصالت های فردی و اجتماعی در جمهوری اسلامی است که از طریق منطقه بندی های هویتی در محیط و بر اساس فرهنگ و الگوهای معماری اصیل هر منطقه محقق می شود. در این حالت محیط آزاد مطالعه شده همزمان پاسخگوی ضرورت های حاکمیت، سلیقه و خواست فردی مردم و شرایط زمانی و مکانی محیط است.