اسطوره سازی بازنگرمحور در نمایشنامه های بهرام بیضایی

در آغاز اسطوره سازی بازنگرمحور، جنبشی در فمینیسم بود تا زنان را به نوشتن دربارهی خودشان ترغیب کند و آنان را توانا سازد تا از طریق بازنویسی اساطیر پدرسالارانه با دیدی جدید و زنانه، بر ساختاری که حضورشان را محدود کرده است بتازند. گرچه طبق تعریف فمینیستها از اسطوره سازی، این وظیفه تنها به زنان سپرده شده است، مقاله پیش رو به دنبال آن است تا با معیارهای این جنبش به بررسی آثار یک نویسنده مرد بپردازد. بهرام بیضایی از معدود نویسندگان فارسی زبانی است که علاقه اش به بازنویسی و اقتباس در آثارش کامال پدیدار است. از بین نمایشنامه های او که براساس اسطوره، افسانه و یا داستانهای قدیمی نگاشته شده اند، در دو اثرمهم وی موضوعاتی مرتبط با مشکالت زنان در جامعه بررسی شده است: سهراب کشی و شب هزارویکم. تحقیق حاضر، پس از مطالعه ی این دو نمایشنامه، نشان میدهد که گرچه بیضایی در هر دو اثر از راهکارهای ویژهای برای تقلیل خصوصیات مردساالرانهی داستان اساطیری استفاده میکند، تنها در شب هزارویکم موفق میشود اثری فمینیستی خلق کند.