کاربردی متفاوت از واژه عجب

عجب یا عجبا و ای عجب شبه جمله ای است که در زبان فارسی برای بیان حالت شگفتی و تعجب گوینده به کارمیرود. درکتابهای دستور و همچنین فرهنگها آن را شبه جمله ای دانسته اند که درآن حالت هیجان و شگفتی باشد یا صفتی برای بیان شگفتی و آن را ازدسته جمالت عاطفی و انشایی غیرطلبی شمرده اند. حال آنکه در زبان مولوی و برخی شاگردان و همعصران او در سده های هفتم و هشتم و در منطقه آسیای صبیر با کاربردی ازعجب روبه رو میشویم که افزون بر این معنی، دارای معنی پرسش و استفهام نیز هست. در این مقاله به معرفی این کاربرد ازعجب و نقد و بررسی آرا در باه آن پرداخته ایم و با استناد به شاهدهای آن دوره، منشاکاربرد متفاوت آن را بررسی کرده ایم.