چرای زیاد یک عامل بحرانی موثر بر تنوع زیستی گیاهی در مرتع کوه نوا، غرب ایران

در غرب ایران، مراتع کوهستانی منابع قابل توجهی را برای تولیدات دامی فراهم می آورند. بسیاری از اکوسیستمهایی که دارای ارزش بالای زیست محیطی و اقتصادی هستند توسط تغییرات اقلیمی و فشارهای اقتصادی اجتماعی تهدید میشوند؛ این موضوع به ویژه در مورد مراتع نیمه خشک، که یک سیستم چند کارکردی محسوب میشوند، بسیار با اهمیت است. بنابراین تعیین کمیت اثرات مستقیم و غیرمستقیم اختالل چرا بر تنوع زیستی گیاهی در مراتع نیمه خشک کوهستانی میتواند ارایه دهنده یک بینش نسبت به سنجشهای مناسب برای احیای مراتع تخریب شده و حفاظت از تنوع زیستی باشد. در این مطالعه، اثرات سطوح مختلف شدت چرا (چرای سبک، چرای متوسط و چرای سنگین) بر تنوع زیستی گیاهی مرتع کوهستانی نوا در استان کرمانشاه، در غرب ایران، در سال 1395 بررسی شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش شدت چرا به کاهش غنای گونهای، شاخص غنای مارگالف و شاخص شانون-وینر منجر شد (05.0<p) برآوردهای پارامتر برای غنای گونهای، شاخص غنای مارگالف و شاخص شانون-وینر در سطوح مختلف شدت چرا نیز معنی دار (01.0<p)بودند. در مجموع، شدت چرا توجیه کننده 74 %از واریانس غنای گونهای و شاخص غنای مارگالف و 15 %از واریانس شاخص شانون وینر بودند. در مجموع، غنا و تنوع گونه ای تحث تاثیر شدت اختالل چرا قرار گرفتند و کاهش فشار چرا میتواند به حفظ غنا و تنوع گونه ای نسبتا بالا در مرتع نوا کوه کمک کند.