مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط: کارآزمایی تصادفی شده بالینی

علی رغم شواهد مثبت مبنی بر تاثیر پروژسترون بر تداوم بارداری در موارد تهدید به سقط، نتایج مطالعات انجام شده در رابطه با فرم دارویی آن با اختلاف نظر همراه بوده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط انجام شد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، 160 زن باردار دچار تهدید به سقط مراجعه کننده به بیمارستان کوثر قزوین در سال 1397 به صورت تصادفی ساده تحت درمان با دیدروژسترون (دوفاستون) 10 میلی گرم 2 بار در روز یا پروژسترون واژینال (سیکلوژست) روزانه 400 میلی گرم قرار گرفتند. در نهایت پیامدهای بارداری در میان دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای اسکویر، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

فراوانی زایمان سزارین در گروه دیدروژسترون، 27 نفر (7/33%) و در گروه پروژسترون واژینال، 25 نفر (2/31%) بود که تفاوت معنی داری میان دو گروه وجود نداشت (736/0=p). به طور کلی فراوانی وقوع زایمان زودرس 97 نفر (6/60%) بود و تفاوت معنی داری میان دو گروه مشاهده نشد (05/0<p). به علاوه وقوع پره اکلامپسی، دیابت بارداری، جفت سرراهی و IUFD و همچنین وزن نوزاد در میان دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (05/0<p). در نهایت از نظر عوارض مادری و نوزادی نیز تفاوت آماری معنی داری میان دو گروه وجود نداشت (675/0=p).

پیامدهای نهایی بارداری به دنبال تجویز دیدروژسترون تفاوتی در مقایسه با پروژسترون واژینال در درمان تهدید به سقط ندارد.