تاثیر بررسی میزان کیفیت سامانه مدیریت آموزش دانشگاه فنی وحرفه ای کشور در زمان همه گیری کووید-19 (مطالعه موردی دانشکده شمسی پور تهران)

هدف از این پژوهش، بررسی و آسیب شناسی سامانه مدیریت آموزش دانشگاه فنی و حرفه ای یا سمیاد در آموزش مجازی، زمان همه گیری ویروس کووید-19 است. با توجه به محدودبودن داده های موردنیاز مراکز مختلف در این هنگامه شیوع و نوپابودن عرصه آموزش های مجازی، سعی شده است تا در این دوره، میان تاثیر آموزش حضوری و مجازی روی استادان و دانشجویان، مقایسه ای انجام شود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است که از طریق ایجاد پرسش نامه و بررسی 21 متغیر صورت گرفته است. مواردی از قبیل دسترسی دانشجویان به اینترنت پرسرعت، قابلیت انطباق پذیری استادان و استفاده از سامانه آموزشی برخط مناسب، شناسایی و پرسش هایی براساس مقیاس بندی و اندازه این فاکتورها طی یک پرسش نامه بررسی شده است. همچنین در محاسبه عدد آلفای کرونباخ، میزان 0/962 برای تمامی 21 سوال به دست آمده است. در این پژوهش از میان تمامی محاسبات آماری مورد نیاز برای نشان دادن میزان تمایل ادامه تحصیل دانشجویان در کلاس های مجازی یا حضوری، از آزمون های همبستگی پارامتری و ناپارامتری هم زمان استفاده شده است و جامعه آماری، شامل 642 تن از دانشجویان دانشکده شمسی پور تهران در تمامی گرایش ها است.