اثر شش هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن Foxo1 در سلول های کبدی و سطح گلوکز و انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2

Foxo1 یک فاکتور رونویسی در سیگنالینگ انسولین در کبد می باشد. عملکرد Foxo1 بر توانایی انسولین در تنظیم تولید گلوکز کبدی و هموستاز گلوکز، مهم می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 6 هفته تمرین مقاومتی بر بیان Foxo1 در سلول های کبدی و همچنین سطوح گلوکز و انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2 انجام گرفت.

جامعه آماری این مطالعه تجربی را کلیه موش های صحرایی نر ویستار تشکیل دادند که از بین آنها 14 سر موش صحرایی 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم خریداری شدند. در ادامه موش های صحرایی مورد مطالعه تحت اثر 6 هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه (کنترل و مقاومتی) قرار گرفتند. سپس گروه تمرین در یک دوره تمرین مقاومتی به مدت 6 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 4 ست و 5 تکرار در هر ست در صعود از نردبان 26 پله ای به ارتفاع 1 متر با شیب عمودی 80 درصد، شرکت کردند. نهایتا 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سطوح ناشتایی گلوکز و انسولین و بیان Foxo1 در سلول های کبدی هر دو گروه اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند (5% = a).

تمرینات مقاومتی به بهبود سطوح گلوکز ناشتا در مقایسه با گروه کنترل منجر شد (0/001>p). سطوح انسولین سرم به میزان معنی داری افزایش یافت (0/042 =p) و بیان Foxo1 در سلول های کبدی در گروه مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل به میزان معنی داری کاهش یافت (0/023 =p).

بر پایه این یافته ها، احتمالا کاهش گلوکز در گروه تمرین را می توان به کاهش بیان Foxo1 در سلول های کبدی در واکنش به تمرینات مقاومتی نسبت داد.