تاثیر تمرین تناوبی پرشدت بر سنتز پروتئین از طریق مسیر کمپلکس: یک هدف راپامایسین در پستانداران (mTORC1) در بافت عضله قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 1

 مسیر کمپلکس یک هدف راپامایسین در پستانداران (mTORC1) از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب می باشد که در بیماران دیابتی نوع 1 می تواند منجر به نقص شود و عاملی برای هیپرتروفی پاتولوژیک باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر مسیر mTORC1 در بافت عضله قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 1 می باشد.

در این مطالعه، 16 سر موش صحرایی نر 3 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب ‏شدند و پس از دیابتی شدن نوع 1 از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به‏ مدت 4 هفته به تمرین ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t-مستقل استفاده‏ شد.

افزایش معنی داری در محتوای پروتئین های AKT1 (p <0/027)، mTOR (p <0/003) و P70S6K1 (p <0/024) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد؛ اما تغییر معنی داری در محتوای 4EBP1 (p <0/75) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده نشد.

تمرین تناوبی پرشدت به مدت 4 هفته توانست مسیر AKT1/mTOR/P70S6K1 را در مسیر mTORC1 فعال کند. بنابراین، HIIT از این مسیر می تواند منجر به هیپرتروفی فیزیوژلویک در قلب آزمودنی های دیابتی نوع 1 شود.