تاثیر تجویز مناکوئینون-4 بر بیان ژن های عوامل پیش برنده التهاب به دنبال ایسکمی/ ریپرفیوژن مغزی سرتاسری گذرا در هیپوکامپ موش صحرایی نر نژاد ویستار

مطالعات فراوانی نشان داده است که فرایندهای التهابی ناشی از ایسکمی/ ریپرفیوژن مغزی، منجر به ایجاد آسیب های مغزی و اختلالات شناختی می گردد. از سوی دیگر، مناکویینون-4 (MK-4)، یکی از مهم ترین انواع ویتامین کا (K2)، دارای تاثیرات ضدالتهابی است؛ لذا در این مطالعه، تاثیرات تجویز MK-4 بر میزان بیان ژن های عوامل پیش برنده التهاب به دنبال ایسکمی/ ریپرفیوژن مغزی سرتاسری در هیپوکامپ موش های صحرایی نر بررسی گردید.

در این تحقیق، 20 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 300 تا 250 گرم به طور تصادفی، انتخاب و در 5 گروه آزمایشی بررسی شدند: گروه کنترل (سالم)، شم (جراحی، بدون بستن شریان های کاروتید)، ایسکمی/ ریپرفیوژن، ایسکمی/ ریپرفیوژن + تزریق درون صفاقی DMSO به عنوان حلال MK-4، درمان (ایسکمی/ ریپرفیوژن + تزریق درون صفاقی MK-4). به منظور ایجاد مدل ایسکمی هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه مسدود شدند. در گروه درمانی، تجویز درون صفاقی MK-4 (mg/kg200) 20 دقیقه پس از ایسکمی (بلافاصله و 2 ساعت پس از ریپرفیوژن) انجام شد. 24 ساعت پس از ریپرفیوژن، میزان mRNA ژن های TNF-α، IL-1β و IL-6 بررسی گردید.

تجویز درون صفاقی MK-4 به طور معنی داری میزان بیان mRNA ژن های عوامل پیش برنده التهابی شامل TNF-α (p <0.05)، IL-1β و IL-6 (p <0.001) به دنبال ایسکمی/ ریپرفیوژن را کاهش داد.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که تجویز MK-4 پس از القای ایسکمی/ ریپرفیوژن مغزی توانسته است موجب کاهش بیان عوامل پیش برنده التهاب در هیپوکامپ شود و احتمالا از این طریق منجر به بروز اثرات حفاظت نورونی می شود.