ساکارز، شربت فروکتوز 55%و فروکتوز، متابولیسم و اثرات سلامتی بالقوه : ما واقعا چه می دانیم؟

اختلاف نظرها و سردرگمی های زیادی در مورد، ساکارز و دیگر شیرین کننده ها  در بحث متابولیسم و اثرات سلامتی آن ها وجود دارد. این نگرانی ها اغلب توسط گمانه زنی هایی بر اساس داده های محدود یا مطالعات کمی بر روی حیوانات دامن زده شده است. اختلاف نظرهای اخیر پس از منتشر شدن یک تفسیر که حاکی از ارتباط احتمالی بین مصرف شربت فروکتوز و چاقی است، ایجادشده است. از طرفی، این نظریه وجود دارد که هیچ تفاوتی در پاسخ متابولیک و غدد درون ریز بین شربت فروکتوز 55% و ساکارز در ارتباط با چاقی یا هر مسئله مربوط به سلامتی انسان وجود ندارد. زیرا هر دوی این قندها حاوی مقادیر تقریبا مساوی از فروکتوز و گلوکز، حاوی همان مقدار کالری، دارای سطح شیرینی یکسان و جذب یکسان از دستگاه گوارش هستند. این که آیا بین فروکتوز،  شربت فروکتوز 55% یا ساکارز در احتمال افزایش خطر بیماری قلبی، سندرم متابولیک، تجمع چربی در کبد یا افزایش چربی بافت ماهیچه ای ارتباطی وجود دارد یا خیر، با مطالعات مختلف با استفاده از روش های مختلفی که به نتیجه گیری های مختلفی می رسند، اختلاف نظر وجود دارد. برای حل بسیاری از این ابهامات کار آزمایی بالینی بیشتری لازم است. هدف از این بررسی، پاسخ به ابهامات درباره ی متابولیسم، غدد درون ریز و اثرات احتمالی بر سلامتی انسان در هنگام مصرف ساکارز، فروکتوز و شربت فروکتوز55% است. در طول یک دهه گذشته، بحث و جدال علمی بسیاری در مورد متابولیسم، پاسخ غدد درون ریز و اثرات سلامتی بالقوه درباره مصرف ساکارز، شربت ذرت با فروکتوز 55% و فروکتوز به وجود آمده است. به دلیل اینکه ایالات متحده و بسیاری دیگر از کشورها درگیر بیماری همه گیر چاقی هستند، انگیزه های بیشتری برای این بحث ها وجود دارد. با توجه به همه این ها به عنوان پیش زمینه، هدف از این بررسی بحث در مورد متابولیسم و پاسخ غدد درون ریز به مصرف ساکارز و شربت فروکتوز 55% است. ما همچنین سعی در بیان نقاط قوت و ضعف شواهد موجود در رابطه با مصرف این قندها و عواقب احتمالی آن برای سلامتی داریم. سپس نتایج آزمایش های تصادفی کنترل شده اخیر را با استفاده از مقادیر مختلف فروکتوز، شربت فروکتوز 55% و ساکارز موردبحث قرار می دهیم. نتایج نشان داد که تفاوت قابل توجهی بین اثرات سلامتی ساکارز و شربت فروکتوز 55% وجود ندارد و بهتر است که تمرکز جوامع علمی بر کنترل میزان کلی مصرف قند ساده قرار گیرد.