تاثیر تمرین هوازی و مکمل گیری ویتامین D بر میزان Fas و c-FLIP کبدی رت های قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه

هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی منظم و مصرف ویتامین D بر آپوپتوز کبدی در موش‌های صحرایی قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه بود.

تعداد 60 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزن 20±220 گرم به‌طور تصادفی به ده گروه 6 تایی شامل: گروه شاهد (C)، آب اکسیژنه (H)، آب اکسیژنه دو برابر (2H)، آب اکسیژنه + مکمل‌گیری ویتامین D (HD)، آب اکسیژنه دو برابر + مکمل‌گیری ویتامین D3 (2HD)، آب اکسیژنه + تمرین ورزشی (HE)، آب اکسیژنه دو برابر + تمرین ورزشی (2HE)، آب اکسیژنه + مکمل‌گیری ویتامین D3 + تمرین ورزشی (HDE)، آب اکسیژنه دو برابر + مکمل‌گیری ویتامین D3 + تمرین ورزشی (2HDE) و دی‌متیل‌سولفواکساید+سالین (DMSO) تقسیم شدند. پس از آن، حیوانات به مدت 8 هفته تحت مداخلات القا استرس اکسیداتیو (تزریق درون صفاقی H2O2 به‌صورت 3 بار در هفته)، مصرف ویتامین D (به‌صورت تزریق روزانه درون صفاقی) و ورزش روزانه نوارگردان (مدت هر جلسه تمرین 30 الی 60 دقیقه، با سرعت 8 الی 20 متر/دقیقه) قرار گرفتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش‌های صحرایی قربانی شدند و بافت کبد استخراج گردید و میزان غلظت پروتئین‌های Fas و c-FLIP با استفاده از روش الایزا اندازه‌گیری شد. جهت مقایسه متغیرها بین گروه‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.

یافته‌ها نشان داد که میزان پروتئین Fas در گروه‌های H، 2H، HD و 2HD در مقایسه با گروه کنترل بیشتر (05/0>P) و میزان پروتئین c-FLIP در گروه‌های H و 2H در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود (05/0>P). همچنین، گروه‌های 2HE و 2HDE در مقایسه با گروه 2H میزان کمتری از پروتئین Fas را نشان دادند (05/0>P). به‌علاوه، گروه HE در مقایسه با گروه H و گروه‌های 2HE و 2HDE در مقایسه با گروه 2H میزان بیشتری از پروتئین c-FLIP را نشان دادند (05/0>P).

به‌طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که قرار دادن موش‌های صحرایی در معرض آب اکسیژنه آبشار آپوپتوزی را در بافت کبد راه‌اندازی می‌کند. با این حال، ورزش منظم نوارگردان توانست تا حدود زیادی این اثر را تعدیل نماید اما مصرف مکمل ویتامین D چنین اثری به دنبال نداشت.