بررسی اثر مقایسه ای عصاره گیاه پیچک با گیاه شمعدانی بر روی ترمیم زخم برشی در موش صحرایی

زخم یکی از مشکلات کلینیکی بوده و می‌تواند به‌صورت حاد و یا مزمن باشد به علت اهمیت زخم مدیریت و درمان آن از اولویت‌های پزشکی محسوب می‌شود هر محصول و فرآیندی که بتواند مدت زمان ترمیم زخم را به حداقل برساند می‌تواند به حل مشکلات بیماران کمک کند. بهبود زخم فرآیندی پیچیده و بیولوژیکی پویا است که شامل ارتباط متقابل پروسه‌های سلولی و بیوشیمیایی می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر مقایسه‌ای عصاره گیاه پیچک و شمعدانی بر روی ترمیم زخم برشی در موش صحرایی طراحی و اجرا گردید.

در این مطالعه تجربی از موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 200-250 گرم استفاده شد. موش‌ها به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند که شامل گروه‌های بدون تیمار (کنترل منفی)، تیمار با اوسرین (کنترل مثبت)، تیمار با پماد عصاره گیاه شمعدانی و تیمار با عصاره‌ی گیاه پیچک می‌باشد. در این آزمایش موش‌ها قبل از ایجاد زخم توسط کتامین 5 درصد و زایلازین 2 درصد بیهوش شدند. در ناحیه پوست پشت بدن و خط وسط نزدیک به ستون فقرات زخمی برشی به شکل دایره و شعاع 5/1 سانتی‌متر مساحت تقریبی 7 سانتی‌متر مربع ایجاد شد. درمان در موش‌ها یک بار در روز به مدت 14 روز صورت گرفت. پماد با استفاده از اوسرین (پایه پماد) و عصاره گیاه پیچک و شمعدانی ساخته شد. اندازه‌گیری مساحت زخم در روزهای 2، 5، 8، 11، 14 بعد از انجام ایجاد برش صورت گرفت.

بررسی‌ها نشان‌دهنده روند التیام در گروه‌های درمانی عصاره پیچک و شمعدانی بود و افزایش معنی‌داری را در درصد ترمیم زخم نسبت به گروه کنترل منفی و کنترل مثبت نشان دادند (05/0<P). روند التیام در هر دو عصاره با تفاوت کمی نسبت به یکدیگر بود و همچنین نتایج نشان داد بین گروه کنترل منفی (بدون تیمار) و مثبت (دریافت‌کننده اوسرین) تفاوت معنی‌داری در درصد ترمیم زخم وجود ندارد و اوسرین در ترمیم زخم اثری ندارد (05/0>P).

این مطالعه نشان داد که پماد عصاره گیاه پیچک و شمعدانی سبب تسریع روند التیام زخم برشی ایجاد شده در موش‌های صحرایی می‌شود.