اثر زیره کفش حاوی ذرات نانوکلی بر توان مفصل زانو طی مرحله اتکای دویدن

افزایش محبوبیت دویدن و آسیب های ناشی از آن، گرایش به توسعه ساختار کفش ورزشی را با هدف جلوگیری از آسیب های مختلف دویدن، افزایش داده است. هدف این مطالعه بررسی اثر استفاده از ذرات نانوکلی در زیره کفش ورزشی بر توان مفصلی زانو در مرحله اتکای دویدن بود. 14 آزمودنی مرد سالم با سه کفش ورزشی با جنس زیره پلی اورتان (PU)، نانوکامپوزیت پلی اورتان- کلی 1% (NPU1) و2% (NPU2) با سرعت m/s 3/5 سه بار در مسیر آزمون دویدند. توان مفصلی زانو (Pj) با استفاده از روش دینامیک معکوس و با ضرب گشتاور مفصلی (Mj) در سرعت زاویه ای (ωj) محاسبه گردید. حداکثر توان مفصلی زانو در سه صفحه حرکتی و در مرحله اتکا دویدن با سه کفش ورزشی با استفاده از تحلیل واریانس یک سویه با اندازه های مکرر مورد مقایسه قرار گرفت (0/05 > p). نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اوج منفی توان مفصلی زانو در صفحه حرکتی ساجیتال در دویدن با کفش NPU2 به طور معنادار با کفش PU متفاوت بود. اما میان اوج مثبت توان مفصلی زانو در صفحه حرکتی ساجیتال و اوج های مثبت و منفی توان مفصلی زانو در صفحات حرکتی فرونتال و هوریزانتال تفاوت معناداری مشاهده نگردید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که استفاده از کامپوزیت پلی اورتان - نانوکلی در زیره کفش ورزشی می توان توانایی مفصل زانو در جذب شوک را بهبود بخشد.