پیش بینی مشکلات بین فردی براساس خودشیفتگی و دلبستگی

مشکلات بین فردی مسئله ای است که در ارتباط با دیگران امکان بروز دارد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی مشکلات بین فردی براساس خودشیفتگی و دلبستگی بود.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام ساکنان شهر کرج در تابستان 1397 بود. 250 نفر از ساکنان شهر کرج به روش نمونه برداری در دسترس از مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری انتخاب شدند و به مقیاس تجربه روابط نزدیک، پرسشنامه شخصیت خودشیفته و مقیاس مشکلات بین فردی پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده همبستگی پیرسون و روش رگرسیون همزمان تحلیل شدند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد دلبستگی اجتنابی (365/0=β، 000/0=P) و خودشیفتگی (52/0=β، 015/0=P) به صورت مثبت و معنادار مشکلات بین فردی را پیش بینی می کند.

از یافته های حاصل از پژوهش حاضر چنین نتیجه گیری می شود که تظاهرات سبک های دلبستگی ناایمن که شامل ترس از طرد شدن و ناایمنی و خشم دلبستگی در روابط در دلبسته های اجتنابی است که در نهایت منجر به اجتناب و کناره گیری از روابط صمیمی می شود و همچنین تظاهرات شخصیت خودشیفته که خودبزرگ بینی و در نتیجه خشم را به هنگام نادیده گرفتن و عدم تایید اجتماعی دربردارد موجب دوسوگرایی و حساسیت در روابط و رفتارهایی شود که حکایت از عدم جامعه پذیری فرد دارد.