مقایسه اثر استروئید خوراکی و وریدی در پیشگیری از پس زدگی حاد پیوند کلیه در طی دو هفته اول

شروع درمان ضد پس زدگی در بیماران پیوند کلیه به روش های مختلفی صورت می گیرد و در این بین روش تجویز استرویید بسیار متفاوت است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات ضد پس زدگی بین پردنیزولون خوراکی و وریدی (متیل پردنیزولون) در مدت 2 هفته اول بستری در بیمارستان می باشد.
در یک کارآزمائی بالینی در طی یکسال، تعداد 60 بیمار بطور تصادفی در دو گروه 31 نفره (گروه تزریقی) و 29 نفره (گروه خوراکی) از نظر میزان پس زدگی بطور کلی و نیز به تفکیک جنس، سن (کمتر یا بیشتر از 35 سال)، علائم بالینی، زمان پس زدگی (هفته اول یا دوم) و نتایج اسکن ایزوتوپ (DTPA) مطالعه شدند.
در طی این مدت، در گروه خوراکی 8 مورد و در گروه تزریقی 6 مورد پس زدگی مشاهده شد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود نداشت. همچنین از نظر متغیرهای دیگر نیز اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر نوع درمان وجود نداشت. تنها اختلاف معنی دار در نتایج اسکن ایزوتوپ بود که در گروه تزریقی تمام پاسخهای اسکن به نفع پس زدگی ولی در گروه خوراکی، پاسخ اسکن تنها در 25% موارد با حقیقت مطابقت داشت. (P=0.049) در کوتاه مدت، اختلاف قابل ملاحظه ای بین دو روش تزریقی و خوراکی در درمان ضد پس زدگی پیوند کلیه وجود ندارد. ولی چون تعداد نمونه ها کم بوده است، لازم است برای اطمینان بیشتر، این مطالعه با حجم نمونه بیشتری تکرار شود.