بررسی تاثیر رفلکس چشمک در تشخیص سرگیجه مرکزی و مقایسه آن با MRI مغز

اکثر بیمارانی که با سرگیجه واقعی حاد مراجعه می کنند مبتلا به بیماری های وستیبول و عصب VIII هستند، ولی همیشه ترس از این که سرگیجه از نوع مرکزی و بعلت ضایعات ساقه مغز باشد وجود دارد. در اغلب موارد تنها راه تشخیص این بیماران MRI مغز است. در این مقاله کاربرد رفلکس چشمک در بررسی بیماران مبتلا به سرگیجه واقعی حاد در مقایسه با MRI مورد مطالعه قرار گرفته است.
تعداد 105 بیمار که به علت سرگیجه واقعی حاد بدون سایر علایم درگیری ساقه مغز و با معاینه نرولوژیک نرمال مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 18 بیمار که در طی 72 ساعت اول علائم نرولوژیک جدیدی ایجاد و یا علایم آنها بیش از 72 ساعت ادامه یافت رفلکس چشمک و MRI مغز انجام و نتایج آنها با یکدیگر مقایسه گردید.
در هیجده بیمار مورد بررسی، در پنج بیمار هم رفلکس چشمک و هم MRI مغز طبیعی بود و تشخیص سرگیجه مرکزی رد شد. در 8 بیمار هم رفلکس چشمک و هم MRI مغز غیرطبیعی بود و در سه بیمار رفلکس چشمک نرمال و MRI مغز غیرطبیعی بود. همچنین در دو بیمار MRI مغز نرمال و رفلکس چشمک غیرطبیعی بود.
پاسخ های غیرطبیعی بدست آمده توسط رفلکس چشمک (76.9%) قابل مقایسه با یافته های غیرطبیعی MRI مغز (84.6%) بود و علاوه بر این انجام دادن هر دو تست با تشخیص موارد زیادتری از ضایعات ساقه مغز و مخچه همراه بود. بنابراین پیشنهاد می شود که از رفلکس چشمک در کنار MRI برای تشخیص سرگیجه مرکزی استفاده شود.