پیش بینی میزان گرایش به مصرف مواد بر مبنای فضای روان شناختی خانواده و نقش گروه همسالان در نوجوانان مصرف کننده دخانیات

مواجهه و ارتباط با همسالانی که مصرف کننده مواد یا دخانیات هستند، باورهای ویژه ای را در فرد شکل می‌دهد که به گرایش سوء مصرف مواد می انجامد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی میزان گرایش به مصرف مواد بر مبنای فضای روان شناختی خانواده و نقش گروه همسالان در نوجوانان مصرف کننده دخانیات بود.

روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش تمامی نوجوانان دختر و پسر (19-13سال) در نیمه دوم سال 1395 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، به این صورت که ابتدا شهر تهران به 5 قسمت جغرافیایی شمال، جنوب، غرب، شرق و مرکز تقسیم و سپس از بین مناطق 22گانه شهرداری، مناطق 1، 2، 3، 4، 5، 6، 8، 10، 11، 13 و 16 به صورت تصادفی و در نهایت 150 نفر به صورت آگاهانه انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه استعداد اعتیاد ویراست نوجوانان زینالی(1393)؛ مقیاس جو عاطفی خانواده هیلبرن (1964)؛ مقیاس همنشینی با همسالان بزهکار پاسکال و همکاران (2003) گردآوری شدند. پس از کنار گذاشتن 5 پرسشنامه مخدوش و 3 شرکت کننده پرت، تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد همنشینی با همسالان بزهکار به صورت مثبت و معنادار گرایش به مصرف مواد را در نوجوانان وابسته به دخانیات پیش بینی می کند (01/0>P، 364/0=β).

ارتباط و دوستی با همسالان بزهکار و نیز فضای روان شناختی نامطلوب خانواده عوامل موثری برای گرایش نوجوانان به مصرف مواد هستند و پیشگیری از مصرف دخانیات توسط نوجوانان ضرورت دارد.