اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه

وجود یک کودک با نیازهای ویژه معمولا زمینه ای برای تغییر رفتار اعضای خانواده فراهم می کند. با توجه به اینکه داشتن یک کودک با نیازهای ویژه در حکم یک ضربه روانی قابل‌توجه است و موجب بروز احساسات و رفتارهای مختلف می شود پژوهش حاضر، باهدف اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه در شهر کرمانشاه در سال 1397 انجام شد.

روش پژوهش:

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون_ پس‌آزمون با گروه کنترل هست. جامعه آماری را کلی مادران دارای کودکان با نیاز های ویژه تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر کرمانشاه تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 285 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II یاBeck Depression Inventory) را تکمیل کردند، از میان آن ها تعداد 30 نفر که بالاترین نمره افسردگی را داشتند، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه، به‌صورت هفته ای یک جلسه 120 دقیقه ای تحت مداخله ی آموزش مبتنی بر مثبت قرار گرفتند. داده‌ها، از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردید.  

نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر کاهش افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه موثر بوده است (001/0P< ،14/16 F=).

مداخلات مبتنی بر مثبت اندیشی می تواند بر کاهش افسردگی ماداران کودکان با نیاز های ویژه اثربخش باشد. لذا اجرای این برنامه ها در کلیه مراکز توان‌بخشی ویژه کودکان با نیازهای ویژه سازمان بهزیستی جهت پیشگیری از آسیب های روانی مادران می تواند موثر باشد.