ارائه روش نوین اولویت بندی راهبردهای مقابله با بیابان زایی بر اساس تصمیم گیری چند معیاره

پرداختن به مسئله بیابان زایی به خاطر ماهیت چندمعیاری آن، توسعه روز افزون، گسترده و بلندمدت بودن و تاثیر هم زمان بر منابع سرزمینی و جمعیت های انسانی، به منظور دستیابی به توسعه پایدار ضروریست. از این رو لازم است به منظور بهره برداری بهینه از امکانات و سرمایه های محدود اختصاص یافته به این امر، راهبردهای مقابله با بیابان زایی با توجه به معیارهای مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد تا ضمن دستیابی به نتایج بهتر، از هدررفت سرمایه های ملی جلوگیری شود. بنابراین به منظور رتبه بندی راهکارهای مقابله با بیابان زایی، در چارچوب مدل های تصمیم گیری چندشاخصه، از روش دیمتل استفاده شد. ابتدا در چارچوب روش تصمیم گیری چند شاخصه و با استفاده از مدل دلفی، معیارها و راهبردهای مهم و اولویت دار شناسایی شده و سپس اولویت نهایی راهبردها با استفاده از روش دیمتل مورد ارزیابی قرار گرفت. بر مبنای نتایج به دست آمده، راهبردهای توسعه و احیاء پوشش گیاهی (23A)، تغییر الگوی آبیاری و اجرای روش های کم آب خواه (33A) و کنترل چرای دام (20A) به ترتیب به عنوان مهم ترین راهبردهای مقابله با بیابان زایی در منطقه تشخیص داده شدند. بنابراین پیشنهاد شد در طرح های کنترل و کاهش اثرات بیابان زایی و احیاء اراضی تخریب یافته، نتایج و رتبه بندی به دست-آمده مورد توجه قرار گیرد.