مقایسه راهبردهای مدیریت تعارض مدیران ادارات تربیت بدنی بر اساس برخی ویژگی های دموگرافیک

هدف این پژوهش مقایسه راهبردهای مدیریت تعارض مدیران ادارات تربیت بدنی مازندران و گیلان بر اساس برخی ویژگی های دموگرافیک آنان می باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه روسا و معاونان ادارات تربیت بدنی استان مازندران (30 نفر) و گیلان (32 نفر) بودند. ابزار این پژوهش پرسشنامه «ابزار تعارض ارتباطات سازمانی (OCCT)» ساخته شده توسط پوتنام و ویلسون بود که روایی آن برای این تحقیق تایید و پایایی آن توسط روش آماری آلفای کرونباخ برابر 847/0 محاسبه شد. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان داد که مدیران ادارات تربیت بدنی مازندران و گیلان تفاوتی در راهبردهای مدیریت تعارض نداشتند و در حل تعارضات به طور معنی داری از راهبرد تشریک مساعی به عنوان اولویت اول، از راهبردهای مصالحه، تسلط، مدارا و اجتناب به عنوان اولویت دوم یا آخر استفاده می کنند؛ و متغیرهای دموگرافیک این مدیران (سن، سابقه خدمت، تقابل سن و سابقه خدمت، مدرک تحصیلی، رشته تحصیلی، و تقابل رشته و مدرک تحصیلی) اثری بر اولویت بندی راهبردهای مدیریت تعارض آن ها نداشت. در کل می توان گفت اگرچه تفاوت معناداری میان اولویت راهبردهای مدیریت تعارض مدیران ادارات تربیت بدنی مازندران و گیلان مشاهده نشد، اما اولویت راهبردها نکته حایز اهمیتی است که از دیدگاه هر دوی آن ها راهبرد تشریک مساعی می باشد و حاکی از تصمیمات درست و استفاده از شیوه مناسب مدیران در حل مشکلات بین کارمندان در ادارات است.