پیش نگری دمای ایران در آینده نزدیک (2040-2021) بر اساس رویکرد همادی چند مدلی CMIP6

هدف از این پژوهش پیش‏نگری دمای ایران بر اساس رویکرد همادی چندمدلی (MME) با کاربست مدل‏های CMIP6 است. برون‏داد پنج مدل برای دوره تاریخی (1995-2014) و آینده نزدیک (2012-2040) تحت دو سناریوی بدبینانه (SSP3-7.0) و خیلی بدبینانه (SSP5-8.5) به‏کار گرفته شد. برای درستی‏سنجی مدل‏ها از سنجه‏های آماری MBE و NRMSE و داده‏های دمای روزانه 120 ایستگاه همدید استفاده شد. از روش‏های تغییر عامل دلتا (DCF) و میانگین وزنی مستقل (IWM) به‏ترتیب برای تصحیح اریبی و ایجاد یک مدل همادی استفاده شد. برای آشکارسازی تنش‏های گرمایی از شاخص طول مدت گرما (WSDI) استفاده شد. نتایج نشان داد که تصحیح اریبی و همادی‏کردن مدل‏ها با روش IWM پیش‏نگری دمای سالانه را به‏ویژه در مناطق خشک و نیمه‏خشک نسبت به مناطق مرطوب شمالی بهبود می‏بخشد. نتایج کلی نشان داد که بر اساس سناریوهای SSP3-7.0 و SS5-8.5، میانگین دمای سالانه کشور به‏ترتیب 13/1 و 26/1 درجه سلسیوس افزایش خواهد یافت. کمینه بی‏هنجاری در جنوب شرق و بیشینه آن در مناطق شمال غربی و مرکزی ایران اتفاق می‏افتد. شاخص طول مدت گرما نیز بی‏هنجاری مثبت‏ را برای آینده نشان می‏دهد. بر اساس سناریوی SSP5-8.5، بیشینه این شاخص در سواحل جنوبی ایران بی‏هنجاری مثبت 5/74 روز را نشان می‏دهد.