تعیین و طراحی الگوی ساختاری رابطه تناسب های پنج گانه(فرد-شغل، فرد-سازمان، فرد- حرفه، فرد-گروه و فرد-کارراهه) و استرس شغلی باتوجه به نقش تعدیلی شخصیت

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین تناسب های پنج گانه (تناسب فرد محیط) و استرس شغلی و نقش تعدیل کننده ویژگی های شخصیتی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان شرکت پلی اکریل ایران (800 نفر) در سال 1397 تشکیل می دادند. حجم نمونه با استفاده از نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم (260 نفر) برآورد گردید. ابزارهای سنجش شامل؛ پرسشنامه های تناسب فرد- شغل(PJF) فرد- سازمان(POF)، تناسب فرد- حرفه(PVF) و فرد- گروه (PGF)، تناسب فرد- کار راهه (PCF)، استرس شغلی (JS) و پرسشنامه ی ویژگی های شخصیتی (NEO) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل یابی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار آماری PLS smart, استفاده شد. یافته ها نشان داد که: رابطه بین تناسب های فرد -گروه و استرس شغلی وتناسب های پنج گانه و استرس شغلی معنادار است و مولفه شخصیتی تجربه پذیری رابطه بین تناسب های پنج گانه و استرس شغلی را به صورت معنادار تعدیل می کند. در این پژوهش از بین تناسب های پنج گانه و ویژگی های شخصیتی ، تناسب فرد- گروه و مولفه ی شخصیتی تجربه پذیری نقش اساسی در کاهش استرس داشتند. پیشنهاد می شود که مدیریت شرکت از الگوی ساختاری جهت کاهش استرس شغلی کارکنان خود بهره بگیرد.