تحلیلی بر صلاحیت دادگاه های ایران در رسیدگی به تروریسم زیست محیطی، بیوتروریسم و اگروتروریسم به عنوان جرایم علیه منافع و امنیت ملی

در عصر حاضر، بسیاری از نظام های حقوقی در راستای حمایت از منافع و امنیت ملی مبادرت به جرم انگاری تروریسم و اقسام نوین آن نموده اند. یکی از اقسام نوین تروریسم که از پیچیدگی های خاصی برخوردار است، تروریسم زیست محیطی است که شامل بیوتروریسم و آگروتروریسم می شود. نظام حقوقی ایران نیز در جهت مبارزه با تروریسم زیست محیطی برخی از مصادیق آن را ذیل جرم افساد فی الارض مطرح نموده است. امروزه این به عنوان یک حقیقت غیرقابل انکار است که کشور ایران نیز در بسیاری از موارد قربانی بیوتروریسم و تروریسم زیست محیطی واقع میشود، از این رو مسئله صلاحیت دادگاه های ایران برای مقابله با این پدیده و به مجازات رسانیدن مرتکبین آن ها مطرح می شود، علی الخصوص که تروریسم زیست محیطی در نظام حقوقی ایران مبتنی بر یک جرم حدی است و در بحث صلاحیت ها با پیچیدگی ها و دشواری های خاصی مواجه خواهیم بود که این پژوهش فروض مختلف صلاحیت دادگاه های ایران را برای رسیدگی به بیوتروریسم با روش توصیفی-تحلیلی بررسی کرده و این نتیجه حاصل شده که با توجه به عدم پوشش ماده 286 قانون مجازات اسلامی در خصوص همه مصادیق تروریسم و مشکلات اجرایی مواد 3 تا 9 قانون مجازات، نظام حقوقی ایران باید تروریسم زیست محیطی، بیو تروریسم و آگروتروریسم را به عنوان جرم مستقل تعزیری، جرم انگاری و صلاحیت های مدنظر را در قانون مخصوص به خود بیان دارد؛ آنچه که قبلا در لایحه مبارزه با تروریسم در خصوص کلیه جرایم تروریستی مطرح شده بود که نمود اجرایی پیدا نکرد.