بررسی اثر محیط غرقاب و خشک بر ظهور نواحی ژنی کنترل کننده صفات گیاهچه های برنج (Oryza sativa L.) با استفاده از نشانگرهای SSR

شناسایی ژن های مرتبط با تحمل به تنش ها و مکانیسم های تحمل به آن ها یک عامل مهم برای ایجاد مقاومت در گیاهان است. به همین منظور؛ آزمایشی با استفاده از 99 ژنوتیپ برنج در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط غرقاب و تنش خشکی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس در سال 1397 اجرا شد. در شرایط غرقاب در طول دوره رشد گیاه آبیاری انجام شد. برای اعمال تنش خشکی، آبیاری از مرحله سه برگی قطع شد. با توجه به منحنی رطوبت، میزان تنش 2 درصد رطوبت وزنی معادل 55/0- مگا پاسکل تخمین زده شد. صفات ارزیابی شده در هر دو شرایط کشت تفاوت معنی داری با هم داشتند. تجزیه ارتباط اطلاعات به دست آمده از آزمایش های مولکولی و بررسی های فنوتیپی در شرایط غرقاب نشان دهنده این موضوع بود که از میان آلل ها، آلل RM129A با وزن تر ساقه و طول ریشه و آلل RM129G با وزن تر ریشه و عرض بزرگ ترین برگ و آلل RM129B با وزن خشک ریشه و طول بزرگ ترین برگ و آلل RM1029I با وزن خشک ساقه و طول بزرگ ترین برگ و در شرایط تنش خشکی آلل RM1029G با وزن خشک ساقه ، حجم ریشه و تعداد ریشه دارای بیش ترین ارتباط با صفت های مورد ارزیابی در آزمایش بودند. پرایمر RM1029 یکی از پرایمر های مهم در مرحله گیاهچه شناسایی شد. از نتایج حاصل از این پژوهش می توان در جهت افزایش تحمل به خشکی ارقام برنج استفاده نمود.