بررسی ایمنی همورال و سلولی پروتئین نوترکیب اتولیزین استافیلوکوکوس اورئوس در مدل موشی

استافیلوکوکوس اوریوس کوکسی گرم مثبت و پاتوژن فرصت طلب است. با توجه به گسترش مقاومت این باکتری در برابر آنتی بیوتیک ها، یکی از مهم ترین راه های پیشگیری، استفاده از واکسن است. در این بین، پروتئین اتولیزین به عنوان یکی از مولکول های چسبندگی باکتری نقش مهمی در اتصال به سلول های میزبان و تقسیم سلولی دارد. در مطالعه حاضر نقش پروتئین اتولیزین به عنوان کاندیدای واکسن مورد بررسی قرار گرفت.

بعد از تولید پروتئین نوترکیب اتولیزین، 20میکروگرم  R-Autolysin فرموله شده با ادجوانت های آلوم و مونتاناید  ISA-266 سه بار با فواصل دو هفته ای در موش های  Balb/cبه صورت زیر جلدی تزریق شد. با استفاده از روش الایزای غیر مستقیم تیتر آنتی بادی توتال، ایزوتایپ های IgG1، IgG2 و سایتوکاین های IL4 و  IFN-γاندازه گیری شد. موش های آزمایشی با دوز cfu108× 5 مورد چالش باکتریایی قرار گرفتند، سپس تعداد باکتری ها در  ارگان های داخلی تعیین شد. 

ایزوتایپ آنتی بادی های  IgG1وIgG2a در موش های واکسینه شده در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری داشتند. همچنین سایتوکین های IFN-γ و  IL-4تفاوت معنی داری در گروه های مختلف واکسینه شده در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. میزان باکتری در اندام های داخلی موش های واکسینه شده 1000 بار کمتر از گروه های کنترل بود. در نهایت بقای موش های ایمن پس از چالش در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته بود.

نتایج به دست آمده نشان دهنده نقش اتولیزین به عنوان کاندیدای مناسب واکسن علیه عفونت استافیلوکوکی است.