سنجش ظرفیت جذب تکنولوژی ذخیره سازی انرژی خورشیدی به کمک نظریه سیستم های خاکستری

اگرچه انرژی خورشیدی یکی از مهم ترین انرژی های تجدیدپذیر در ایران است که در اکثر مناطق کشور به ویژه کویر مرکزی قابل استفاده است، اما ماهیت تصادفی این نوع انرژی امکان پیش بینی توان خروجی تولیدی آن را دشوار ساخته و سبب بروز مشکلاتی در عملکرد سیستم های تغذیه کننده از این انرژی می شود. به همین دلیل به کارگیری سیستم های ذخیره انرژی برای بازه های زمانی که تولید کم تر از مصرف است، جهت تعادل بین تولید و مصرف ضروری می باشد. تکنولوژی های متنوعی جهت ذخیره سازی انرژی خورشیدی وجود دارد اما قبل از استفاده از آن ها در ایران لازم است ظرفیت جذب این تکنولوژی ها در شرکت های ایرانی بررسی شده و براساس آن تصمیم گیری شود. در این پژوهش سعی شده ظرفیت جذب تکنولوژی های موجود جهت ذخیره سازی انرژی خورشیدی با استفاده از مدل تودورووا و دوریسین بررسی شده و به کمک تحلیل رابطه خاکستری، تکنولوژی دارای اولویت بالاتر جهت انتقال انتخاب شود. به این منظور ابتدا پنج شرکت اصلی در زمینه انرژی خورشیدی از استان های مختلف انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که تکنولوژی ذخیره سازی «مواد تغییر فازدهنده» نسبت به سایر تکنولوژی های ذخیره سازی انرژی خورشیدی دارای ظرفیت جذب بالاتری در ایران است.