رویکرد غایت گرایانه به علم دینی و ارائه الگوی دانشگاه مسئله محور

امروزه دانشگاه ها به وظیفه اصلی خود که همان فلسفه وجودی دانشگاه است به طور بایسته و شایسته عمل نمی کنند. در بعد آموزش، محتوای آموزشی با نیازهای فراگیران و جامعه متناسب نیست، در بعد پژوهشی نیز، خروجیها به مشکلات و تنگناهای فعلی مردم و جامعه ناظر نیست. از این رو مسئله محوری نه در آموزش و نه در پژوهش وجود ندارد؛ به همین دلیل، دانشگاه مسئولیت اجتماعی خود را ادا نمی کند. دین اسلام که به فراگیری دانش تاکید زیادی دارد و علم آموزی را ارزش می داند، بسیار سفارش کرده است دانشی که فرا گرفته می شود اولا علم نافع باشد؛ ثانیا به دانسته ها عمل شود. در این صورت طبق نظر برخی اندیشمندان می توان به چنین دانشی عنوان علم دینی اطلاق کرد و دانشگاهی که اینگونه باشد را می توان دانشگاه اسلامی دانست. این پژوهش درصدد است باتوجه به تعریف مسئله محوری، مولفه های دانشگاه مسئله محور را استخراج کند و با استفاده از روش تحلیل مضمون به الگوی دانشگاه مسئله محور دست یابد. مضمونهای فراگیر به دست آمده درواقع متغیرهای اصلی الگوی دانشگاه مسئله محور است که عبارت است از: نظام آموزشی نیازمحور، تعامل با خدمت گیرندگان، تجاری سازی، نظام پژوهشی مسئله محور، مدیریت منابع مالی، امکانات و پشتیبانی، یادگیری سازمانی و مدیریت دانش، فرهنگ دانشگاهی، مدیریت منابع انسانی و نظام مدیریتی دانشگاه.