تاثیر سرمایه روانشناختی بر عملکرد پرستاران با توجه به نقش میانجی گر فرسودگی و رضایت شغلی

 پرستاران بخش جدایی ناپذیر از فرآیند بهداشت و درمان کشور هستند و عملکرد آنان نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی تاثیر سرمایه روانشناختی از طریق رضایت و فرسودگی شغلی، بر روی عملکرد پرستاران است.

تحقیق حاضر، کاربردی و از نوع تحلیلی- مقطعی است. جامعه آماری این تحقیق شامل پرستاران بیمارستان های شهر رشت در سال 1398 به تعداد 3523 نفر است. نمونه ها براساس فرمول کوکران 318 نفر تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های استاندارد فرسودگی شغلی، عملکرد شغلی و رضایت شغلی بود. داده ها جمع آوری شده با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای آماری SPSS و SMARTPLS3 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که سرمایه روانشناختی بر روی رضایت شغلی و فرسودگی شغلی و همچنین عملکرد پرستاران به میزان 0/297، 0/387- و 0/259 تاثیر دارد. همچنین تاثیر رضایت شغلی و فرسودگی شغلی بر عملکرد پرستاران نیز برابر با 0/213، 0/173- بود. در نهایت، براساس نتایج آزمون سوبل، نقش میانجی گر رضایت و فرسودگی شغلی در تاثیر سرمایه روانشناختی بر عملکرد پرستاران نیز برابر با 0/196 و 0/205- تعیین گردید.

براساس یافته های این مطالعه، می توان دریافت سرمایه روانشناختی، از طریق افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی، منجر به بهبود عملکرد پرستاران می گردد. بنابراین مدیران بیمارستان های شهر رشت لازم است بیش از پیش بر روی روابط متغیرها تمرکز نمایند تا بتوانند سطح عملکرد پرستاران را حفظ و بهبود دهند.