بررسی اثر عصاره آبی گیاه شاهتره (Fumaria parviflora) برروی لیشمانیای ماژور در شرایط برون تنی و درون تنی

در پژوهش حاضر تاثیرعصاره آبی  گیاه شاهتره که ازگیاهان بومی ایران است برپروماستیگوت و اماستیگوت لیشمانیا ماژوردرشرایط برون تنی ودرون تنی انجام شده است.

عصاره آبی تهیه شد سپس اثرغلظت های مختلف درشرایط برون تنی بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور،ماکروفاژهای غیر آلوده و ماکروفاژهای آلوده به اماستیگوت انگل  با آزمونهای شمارش،  MTTو فلوسایتومتری سنجیده شد. Ic50 بر روی پروماستیگوت مشخص گردید. عصاره آبی شاهتره به صورت پمادی برای درمان استفاده شد.همچنین تاثیر عصاره آبی به صورت پماد بر بهبود زخم های ناشی از لیشمانیا ماژور در موش های بالب سی مورد ارزیابی قرار گرفت.

IC50محاسبه شدهبرای عصاره شاتره برروی پروماستیگوتها پس از 72 ساعت 304.17 میکروگرم بر میلی لیتر است. بررسی تاثیر دارو بر قطر زخم ها نشان داد عصاره آبی در فعالیت ضد لیشمانیایی مطلوبی دارد و می تواند رشد زخم را مهار کند. میزان بقا موش هایی که تحت درمان با عصاره آبی  بودند با گروه کنترل و تحت درمان با وازلین اختلاف معنا داری داشتند.

نتا یج بدست آمده ازاین مطالعه نشان می دهد که عصاره شاهتره دارای اثرات ضدلیشمانیایی در شرایط برون تنی و درون تنی بوده و دارای سمیت کمتری بر ماکروفاژها نسبت به ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان دارد.