بررسی تولید پلی کلرور سولفات آلومینیوم و کاربرد آن در تصفیه آب و مقایسه آن با سایر مواد منعقد کننده ها

با توجه به اهمیت آب در زندگی و همچنین مسایل محیط زیستی، تصفیه آن از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. به طورکلی در تصفیه آب و فاضلاب از روش های مختلفی از جمله ته نشینی و فیلتراسیون و روش های بیولوژیکی استفاده می شود. یکی از مهم ترین روش های تصفیه آب و فاضلاب، منعقدسازی مواد زاید موجود در آب بوسیله منعقد کننده ها می باشد. عموما عمل رسوب دهی توسط نیروی جاذبه انجام می شود. منتها در این میان می توان از روش هایی (افزودن مواد منعقد کننده) برای افزایش سرعت رسوب دهی استفاده کرد. مواد منعقد کننده دارای انواع مختلفی می باشند که عبارتند از: منعقد کننده های غیر آلی(معدنی)، منعقد کننده های آلی سنتزی، منعقد کننده های طبیعی. در این پژوهش از منعقدکننده های معدنی همچون  پلی کلرور آلومینیوم و پلی کلرور سولفات آلومینیوم و کلرور آهن و سولفات آلومینیوم استفاده شده است. پلی کلرور سولفات آلومینیوم در مقایسه با دیگر تصفیه کننده های غیر آلی دارای ویژگی هایی همچون میزان مصرف کم تر، تولید لجن کم تر، ته نشینی سریع می باشد. بخاطر همین در این تحقیق روش ساخت ماده مذکور بحث شده و همچنین میزان رسوب دهی منعقدکننده های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد که با در نظر گرفتن زمان ثابت ته نشینی (90دقیقه)، میزان رسوب دهی بر اساس افزایش غلظت مواد منعقد کننده (تا یک میزان حدی) افزایش می یابد. همچنین در غلظت ثابت مواد منعقدکننده میزان رسوب دهی پلی کلرور سولفات آلومینیوم بیش تر از سایر موارد می باشد.