تفاوت های بین گونه ای و درون گونه ای در جوانه زنی و سبز شدن بذر سه گونه هفت بند (Polygonum)

هفت بند یک از مهمترین علف های هرز با وسیع ترین پراکنش در دنیاست که گونه های آن دارای خواب هستند. برای تعیین بهترین تیمار شکستن خواب سه گونه هفت بند خوابیده (Polygonum aviculare L.)، هفت بند پیچ (P. convolvulus L.) و هفت بند ایرانی (P. persicaria) آزمایشی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل خراش دهی با اسید سولفوریک، نیترات پتاسیم، سرمادهی مرطوب، جیبرلیک اسید بودند. در بخش دیگر پژوهش اثرات دمای متناوب شب/ روز (5/15، 10/20، 15/25، 20/30 و 25/35 درجه سانتی گراد) و نور (تاریکی مطلق، 16 ساعت نور/8 ساعت تاریکی و نور مداوم) روی 10 جمعیت هفت بند، از سه گونه مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت تعیین عمق مطلوب جوانه زنی، هفت عمق کاشت (0، 2، 4، 6، 8، 10، 12 سانتی متر) مورد بررسی قرار گرفتند. بهترین تیمارها جهت شکستن خواب در گونه های هفت بند خوابیده و هفت بند ایرانی سرمادهی مرطوب و در هفت بند پیچ اسید سولفوریک بودند. تفاوت معنی داری در درصد و سرعت جوانه زنی بین جمعیت های هفت بند وجود داشت. جوانه زنی در طیف گسترده ای از نوسانات دمایی صورت گرفت اما تفاوت های بین گونه ای و درون گونه ای در این سه گونه وجود داشت. جوانه زنی هفت بند پیچ به نور وابسته نبود. در همه جمعیت ها با افزایش عمق کاشت درصد سبز شدن کاهش یافت اما واکنش سبز شدن بذرهای جمعیت ها به افزایش عمق کاشت، متفاوت بود. نیاز نوری هفت بند خوابیده و ایرانی نشان داد که این گونه ها در مزارعی با شخم حداقل یا بدون شخم فراوانی بیشتری خواهند داشت. بنابراین افزایش عمق شخم می تواند در مدیریت این گونه ها موثر باشد.