ارایه مدل طبقه بندی بر اساس سیستم استنتاج فازی و الگوریتم ژنتیک جهت تشخیص اختلال خواندن در دانش آموزان مقطع راهنمایی

ناتوانی در یادگیری یک اختلال عصبی است. به عبارت ساده، ناتوانی یادگیری از درک نادرست مغز یک فرد نتیجه می شود. کودکان با ناتوانی یادگیری دقیق تر و هوشمند تر از همسالان خود هستند، اما آنها ممکن است مشکل خواندن، نوشتن، تلفظ، تمرکز، استدلال، یادآوری و یا سازماندهی اطلاعات داشته باشند. در این بین خواندن اساسی ترین و ضروری ترین وسیله آموزش است. زیرا فرد با کسب مهارت در آن قادر خواهد بود تا در امور زندگی معلومات لازم را کسب کند. گسترش و پیشرفت علوم در قرن حاضر چنان سریع انجام شده است که خواندن از جمله وسایل مهم فهمیدن در دنیای کنونی است فرد می تواند نتیجه تحقیقات و مطالعات دیگران را در مدت زمان کوتاهی فرا گیرد، که در این بین خوب خواندن از عوامل مهم پیشرفت است. خواندن فرآیندی پیچیده است که اجزای بسیار متفاوتی را در بر می گیرد. یکی از شایع ترین مشکلات در دانش آموزان اختلال خواندن است. در میان مهارت هایی که یک دانش آموز در مدرسه فرا می گیرد فرآیند خواندن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این بین دانش آموزانی در مقاطع بالاتر تحصیلی وجود دارند که پیشرفت خواندن آنها در مقایسه با سن تقویمی به طور قابل ملاحظه ای پایین تر از سطح استاندارد است. این پژوهش یک مدل هایبریدی فازی-ژنتیکی جهت مدیریت عدم قطعیت جهت تشخیص اختلال خواندن ارایه می نماید.

بدین منظور از مدل های طبقه بندی در فرآیند تشخیص اختلال استفاده شده است. در سیستم فازی، دانش مورد نیاز جهت طراحی سیستم از گروهی از افراد خبره شامل معلمان و متخصصان استخراج می شود. سیستم فازی پیشنهادی با قابلیت مدیریت عدم قطعیت در دانش، از مدل یادگیری تکاملی الگوریتم ژنتیک استفاده می کند. جامعه آماری، شامل 260 دانش آموزان دختر دبیرستان دوره اول متوسطه مدرسه غیردولتی معرفت واقع در استان البرز در سال تحصیلی 95-94 است. به منظور ارزیابی کارایی سیستم از تحلیل منحنی ROC استفاده شده است.

نتایج نشان می دهد که کارایی مدل طبقه بندی فازی بعد از یادگیری قوانین توسط الگوریتم ژنتیک به %98.51 افزایش یافته است. سیستم طبقه بندی فازی پیشنهادی قادر به تشخیص صحیح اختلال خواندن با درجه اطمینان بالا است و جهت مدیریت نایقینی در تشخیص اختلال خواندن و بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان می تواند موثر واقع شود.

 نتایج حاصل از این الگوریتم در مقایسه با چند روش دیگر نشان می دهد که روش ترکیبی فازی-ژنتیک دارای عملکرد بهتری در مقایسه با روش های دیگر است. نتایج حاصل از منحنی مشخصه عملکرد نیز این موضوع را اثبات می کند و مقایسه کارایی سیستم و تحلیل آن با استفاده از ROC نشان می دهد که سیستم طبقه بندی فازی قادر به تشخیص صحیح اختلال خواندن با درجه اطمینان بالا است. در آینده می توان به تنظیم پارامترهای توابع عضویت پرداخت و هم چنین از سایر الگوریتم های فراابتکاری برای بهبود روش استفاده نمود. شیوع اختلالات یادگیری به ویژه خواندن در دانش آموزان نشان دهنده ی ضرورت به کار گیری راهکارهایی برای کاهش این اختلال برای پیشگیری از آسیب شناسی تحصیلی دانش آموزان است. از دیگر محدودیت های این پژوهش میسر نبودن بررسی رابطه اختلال خواندن با متغیرهای مهم مانند سطح تحصیلات والدین، وضعیت اجتماعی-اقتصادی است که پیشنهاد می شود این محدودیت ها در بررسی های آینده مورد توجه قرار گیرند.