تاثیر محلول پاشی نانو اکسید آهن و کودهای زیستی بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و برخی ‏خصوصیات فیزیولوژیکی ریشه و بخش هوایی سیاه دانه (‏Nigella sativa L.‎‏)‏

به منظور بررسی تاثیر نانو اکسید آهن و انواع مختلف کودهای زیستی بر رشد ریشه، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در در دو بخش ریشه و برگ و نیز برخی دیگر از خصوصیات فیزیولوژیکی سیاه دانه، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1396 در دانشگاه صنعتی شاهرود اجرا شد. عامل اول محلول پاشی نانو اکسید آهن در سه سطح (صفرF0=، 5/1F1= و 3 F2= گرم در لیتر آب) و عامل دوم کود زیستی در پنج سطح (عدم مصرف کود زیستی (شاهد) B0=، Glomus intraradicesB1=، B2= Glomus mosseae، آزوسپریلیوم B3= و ازتوباکتر B4=) بودند.  نتایج نشان داد فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، پلی فنل اکسیداز در دو بخش ریشه و برگ تحت تاثیر دو عامل کودهای زیستی و محلول پاشی نانو اکسید آهن قرار گرفت، به طوری که استفاده از کودهای زیستی سبب کاهش و با افزایش غلظت نانو اکسید آهن، فعالیت آنها افزایش یافت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز در برگ نیز از تیمارF2B0  حاصل شد. اثر متقابل محلول پاشی نانو اکسید آهن و کودهای زیستی بر رنگدانه های فتوسنتزی و وزن خشک اندام هوایی معنی دار بود، به طوری که بیشترین مقدار کلروفیل a از تیمار F2B1، کلروفیل b، وزن خشک اندام هوایی و آهن اندام هوایی از تیمار F2B2 حاصل شدند. با توجه به نتایج آزمایش همزیستی با قارچ G. intrarardices موجب افزایش معنی دار جذب عناصر نیتروزن و آهن در گیاه شد.