تاثیر محیط های بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان

در این مقاله تاثیرات فضاهای بازی مصنوع و تجهیزاتی با محیط های بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان، مورد مقایسه قرار گرفته است. بازی و تحرک بخش اصلی زندگی کودکان است. اگر به کودکان اجازه داده شود که عناصر طبیعی و ساخته دست بشر را که در محیط اطرافشان موجود است تجربه کنند، باعث رشد مهارت های اجتماعی، شناختی و رشد کیفی آموزش کودکان می شود. از آنجا که امروزه به خصوص در کشور ایران فضای بازی کودکان در محیط داخلی «خانه» تامین می شود و از طرفی اکثر زمین های بازی مکان های آسفالت شهری با وسایل بازی ساخته شده و ثابت مانند تاب و سرسره و... هستند، این تحقیق در صدد تعیین تفاوت های کارکرد     زمین های بازی طبیعی با زمین های بازی مصنوع است و در پی پاسخگویی به این پرسش ها است: 1- ارتباط کودک با طبیعت در دنیای امروز چگونه است؟ 2- ویژگی های یک زمین بازی طبیعی چیست؟ 3- تفاوت های زمین بازی طبیعی و مصنوع چیست؟ این بررسی در چهارچوب روش توصیفی صورت گرفته و داده ها با مراجعه به منابع اصلی و مطالعه نمونه های مختلف گردآوری و مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت و در پاسخ به سوالات این بررسی، روشن شد که محیط های بازی طبیعی ضمن تاثیر بر فرآیند رشد کودکان به بهبود عملکرد آموزش آنان نیز کمک می کند.