رویکرد پیشگیرانه نهاد داوری: با تاکید بر کاهش پرونده های خانوادگی در سیستم قضایی

گرایش به حل و فصل اختلافات از طریق داوری به دلیل ویژگی ها و مزایای آن و همچنین کاهش مراجعات به دادگاه ها امروزه رونق بسیاری یافته است. این شیوه ظرفیت های لازم برای بکارگیری در دعاوی مختلف را داشته که از آن جمله می توان به کارایی آن در اختلافات خانوادگی اشاره نمود. بر این اساس به دنبال بررسی این امر هستیم که اولا نهاد داوری در حل و فصل اختلافات خانوادگی در قانون ایران از چه جایگاهی برخوردار است؟ و دیگر اینکه بکارگیری این شیوه در حل و فصل اختلافات خانوادگی چگونه می تواند از ارتکاب جرایم در این خصوص پیشگیری نماید؟ 

روش شناسی:

 این مقاله به شیوه تحلیلی- توصیفی نگارش یافته است.

در بررسی های به عمل آمده ملاحظه می گردد که قانون ایران ظرفیت های لازم برای بکارگیری حل و فصل اختلافات از طریق نهاد داوری را در حل و فصل اختلافات خانوادگی دارد و از این طریق می تواند ضمن پیشگیری از جرایم به دلیل تشدید اختلاف میان زوجین موجب کاهش بار محاکم و پیشگیری از اطاله دادرسی و در نهایت بهبود سیستم قضایی می گردد.

داوری در دعاوی خانوادگی با داوری در دعاوی تجاری متفاوت بوده و داوران حق صدور رای را ندارند. لذا لازم است تا قوانین در این خصوص اصلاح شده و حل اختلافات خانوادگی از طریق داوری به لحاظ ماهیت، اختیارات داوران و امکان ارجاع موارد بیشتری از اختلافات به داوری شرایط سهل تری فراهم نماید.