اثر تمرین عمدی و بازی عمدی و رقابت سازمان یافته بر مهارت حرکتی ظریف و خلاقیت کودکان 10-9ساله

نحوه تدریس و انتخاب بهترین روش، یکی از اساسی ترین اصول در تعلیم و تربیت است که می تواند به رشد حرکتی، فکری و علاقه کودک کمک کند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین عمدی و بازی عمدی و رقابت سازمان یافته بر مهارت حرکتی ظریف و خلاقیت کودکان 10-9ساله بود.

53 نفر از دانش آموزان دختر مبتدی با میانگین سنی 16/0 ±11/9 برای اجرای پژوهش داوطلب شدند که پس از اجرای پیش آزمون به صورت تصادفی به 3گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه ها به مدت 12 هفته و 2 جلسه در هفته مطابق با روش آموزشی تمرین کردند. در پایان هفته 6 میان آزمون و در پایان هفته 12 پس آزمون انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون تبحر حرکتی برونیکس-اوزرتسکی (1978) و پرسشنامه خلاقیت عابدی (1363) و برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مرکب (مرحله)3× (گروه)4 و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه با نرم افزار spss نسخه 22 در سطح معنی داری 05/0≥P استفاده شد.

: یافته ها نشان داد که استفاده از انواع روش تدریس در میزان رشد حرکتی ظریف در گروه تمرین عمدی ازبقیه گروه ها بالاتر و میزان خلاقیت درگروه بازی عمدی از همه گروه ها بیشتر بوده است. همچنین میزان خرده مقیاس سرعت و چالاکی در مرحله میان و پس آزمون در تمرین عمدی از بقیه گروه ها بهتر و خرده مقیاس های سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری در مرحله میان و پس آزمون در گروه بازی عمدی از بقیه گروه ها بالاتر بوده است.

نتایج نشان داد که ماهیت محیط آموزشی، نقش مفیدی در رشد مهارت حرکتی ظریف و خلاقیت دانش آموزان دارد.