تحلیل رفاهی تعاملات مختلف میان دولت و بانک مرکزی، در چارچوب بازی های سیاستی

با توجه به امکان جانشینی اثرات پس خور برخی سیاست ها و نیز بین دوره ای بودن تصمیم گیری ها، ممکن است سیاست های اجرا شده توسط یک نهاد، به واسطه اثرات فاجعه باری که بر سیاست های اتخاذ شده از سوی نهاد دیگر می گذارند، و در نهایت رفاه اجتماعی را کاهش دهد. از این رو برای دستیابی به اهداف مطلوب اقتصادی، وجود ترتیبات نهادی مناسب و ایجاد سازوکاری برای هماهنگی کافی میان مجریان سیاسی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش، پس از مدلسازی معادلات ساختاری اقتصاد ایران، قاعده بهینه برای سیاستگذار پولی و مالی در غالب بازی های سیاستی مختلف استخراج شد؛ سپس معادلات پایه با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته، برای دوره زمانی 1384 تا 1395، تخمین زده شد و پارامترهای آن در شبیه سازی بازی ها (در سه وضعیت: بازی نرمال، بازی رهبری استاکلبرگ، و بازی همکارانه) مورد استفاده قرار گرفت. شبیه سازی بازی ها به کمک برنامه نویسی در نرم افزار Matlab، صورت گرفت و ارزش حداقل زیان ایجاد شده برای هر بازیکن و جامعه محاسبه شد. مقایسه و تحلیل نتایح نشان داد که بهترین شرایط رفاهی در حالت همکاری دو نهاد پولی و مالی ایجاد می گردد. اما چنانچه امکان ایجاد نهادی هماهنگ کننده میان این دو نهاد وجود نداشت، رهبری بانک مرکزی به عنوان بهترین تعامل پیشنهاد می گردد.