تاثیر مراقبت خانواده محور برشاخص های فیزیولوژیک بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه

علیرغم عقاید منفی پرسنل بخش های مراقبت ویژه در مورد بودن خانواده کنار بیمار، مطالعات زیادی نشان داده است که مراقبت خانواده محور می تواند در برآورده کردن این نیاز و همچنین آرامش و شاخص های فیزیولوژیک بیماران تاثیر داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر مراقبت خانواده محور بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران آسیب مغزی بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب استان اصفهان در سال 1399 بود.

این مطالعه به صورت نیمه تجربی انجام شد. تعداد 30 بیمار آسیب مغزی مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب اصفهان در سال 1399 به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و با تخصیص تصادفی جایگشتی به دو گروه 15 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله خانواده درجه یک بیماران به مدت سه روز و دو نوبت در روز در ساعت 10 صبح و سه عصر بر بالین بیمار حضور یافتند و برنامه مراقبت خانواده محور را انجام دادند. گروه کنترل مراقبت های جاری بخش را دریافت کردند. شاخص های فیزیولوژیک 15 دقیقه قبل، حین و بعد از مراقبت ثبت و اندازه گیری شد.

میانگین شاخص های فیزیولوژیک از جمله ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، اشباع اکسیژن خون شریانی گروه مداخله به طور معناداری با گروه کنترل تفاوت داشت (05/0<P). اما شاخص های فیزیولوژیک از جمله فشار خون دیاستولیک گروه مداخله و کنترل اختلاف معنادار نداشت (05/0>P).

مراقبت خانواده محور بر بالین بیمار تغییرات مهمی در معیارهای فیزیولوژیک ایجاد می کند که باعث آرامش در بیمار و تعادل در شاخص های فیزیولوژیک بیمار می شود. بنابراین باید شرایطی فراهم شود که نزدیکترین فرد خانواده با آموزش کافی در رابطه با مراقبت خانواده محور، در زمان مناسب بر بالین بیمار حضور یابد.