ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو و آسیب DNA به دنبال یک دوره بلندمدت تمرین مقاومتی در مردان سالمند کم تحرک

تولید بیش ازحد رادیکال های آزاد و انباشت آسیب های اکسایشی نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. بااین حال، یکی از راهکارهای مبارزه با پیری و بیماری های وابسته به آن، فعالیت بدنی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر شاخص های استرس اکسیداتیو (8-iso PGF2α:8-iso-prostaglandin-F2α) و آسیب اکسایشی DNA (8-hydroxydeoxyguanosine: 8-OHdG) در مردان سالمند بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 30 مرد سالمند به شکل داوطلبانه و هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. شرکت کنندگان گروه تجربی به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند. در ابتدا و انتهای پژوهش، مقادیر سرمی 8-iso PGF2α و 8-OHdG به روش الایزا سنجش شد. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آماری تی همبسته و مستقل استفاده شد.

یافته ها: 

مقادیرسرمی -iso PGF2α (P=0/007) 8 و 8-OHdG (P=0/013) پس از 12 هفته تمرین مقاومتی کاهش معناداری را نشان داد. همچنین اختلاف معناداری در مقادیر سرمی 8- iso PGF2α (P=0/009) و 8-OHdG (P=0/02) بین گروه تجربی و کنترل مشاهده شد.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد که 12 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش مقادیر شاخص های استرس اکسیداتیو (8-iso PGF2α) و آسیب اکسایشی DNA (8-OHdG) در مردان سالمند می گردد. از این رو انجام تمرین مقاومتی منظم می تواند در پیشگیری از آسیب های ناشی از استرس اکسایشی به خصوص در سنین پیری نقش بسزایی داشته باشد.