تاثیر تمرین ترکیبی و مکمل دهی ویتامین D بر برخی شاخص های آسیب عضلانی، التهابی و آنتی اکسایشی زنان معتاد

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی و مصرف مکمل ویتامینD  بر برخی شاخص های آسیب عضلانی، التهابی و آنتی اکسایشی زنان معتاد بود.

در یک طرح تحقیقی نیمه تجربی از بین زنان معتاد به مت آمفتامین و هرویین با میانگین سن 6/7 ± 28/3 سال، وزن 10/2 ± 62/06 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2/9 ± 24/10، از اردوگاه ترک اعتیاد 32 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و با تخصیص تصادفی به چهار گروه تمرین، تمرین+ مکمل (ویتامین D)، مکمل و  کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی، تمرین مقاومتی را با شدت %70-40 یک تکرار بیشینه به مدت 18 تا 28 دقیقه و تمرینات هوازی را با شدت %70-50 ضربان قلب ذخیره به مدت 12 تا 37/5 دقیقه و سه جلسه تمرین در هفته به مدت هشت هفته اجرا کردند. به منظور اندازه گیری آنزیم های آسیب عضلانی، التهابی و آنتی اکسیدانی، قبل و بعد از پروتکل تمرینی و مکمل دهی، نمونه خون از داوطلبین گرفته شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیروویلک و برای بررسی اثر متغیرهای مستقل، از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر، آزمون تی وابسته و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05 > p استفاده شد.

نتایج آزمون تی وابسته نشان داد که شاخص کراتین کیناز در گروه های تمرین- مکمل و تمرین، لاکتات دهیدروژناز در گروه تمرین و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در گروه تمرین-مکمل افزایش معنی داری داشتند (0/05 > p). همچنین مالون دی آلدهید در گروه های تمرین- مکمل و مکمل، پروتئین واکنشگر-C  در گروه تمرین-مکمل کاهش معنی داری داشتند (0/05 > p). مقایسه بین گروهی نیز نشان داد که شاخص های ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و پروتئین واکنشگر- Cدر گروه تمرین-مکمل نسبت به کنترل، به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری یافتند (0/05 > p). علاوه برآن، در شاخص کراتین کیناز، گروه تمرین- مکمل و گروه تمرین (هر دو) نسبت به گروه مکمل و گروه کنترل افزایش معنی داری یافتند (0/05 > p).

مصرف ویتامین D همراه با انجام تمرین ورزشی باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و کاهش پروتئین واکنشگر-C در زنان معتاد می شود.