جداسازی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا بابل در سال 1398

یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در کودکان کمتر از 5 سال، اسهال با آلودگی به گونه های سالمونلا و شیگلا می باشد. تعیین  مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری ها یکی از مهمترین روش ها در درمان اسهال است. این مطالعه با هدف تعیین  مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های بیماریزای سالمونلا وشیگلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد.

روش پژوهش:

این مطالعه  مقطعی بر روی 252 نمونه مدفوع جمع آوری شده از کودکان 6 ماه تا 5 سال مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان امیرکلا در سال 1398انجام شد. نمونه ها کشت داده شدند و جداسازی باکتری ها با روش های معمول آزمایشگاهی انجام شد و سویه های شناسایی شده از نظر مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های اینتگرون کلاس I، II و III مورد بررسی قرار گرفت.

از 252 نمونه گرفته شده،15سویه (9/5%) مربوط به شیگلا و 13سویه (1/5%)مربوط به سالمونلا بودند. مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به شیگلا وسالمونلا به ترتیب در برابر نالیدیکسیک اسید (%100)و(54%)، تریمتوپریم سولفامتوکسازول (%93)و (0%)، آزیترومایسین (%87)و (23%)، آمپی سیلین (%73) و (8%)، سفوتاکسیم (%60)و (1/46%) مشاهده گردید.از 15سویه شیگلا تمامی آنها ESBL مثبت (بتالاکتامازمثبت) بودند در مورد سالمونلا 7سویه (9/%53) ESBL مثبت بودند. نتایج PCR نشان داد که 11مورد (3/73%)، 14مورد (93%) و10مورد (7/66%) از سویه های شیگلا به ترتیب دارای ژن های اینتگرون کلاسI، II و هر دو کلاس اینتگرون بودند. اینتگرون کلاس III شناسایی نشد. سویه های سالمونلا نیز 3 مورد (23 %)دارای اینتگرون کلاس I بودند و اینتگرون کلاس II و III در این سویه ها شناسایی نشد.

نتایج مطالعه نشان داد که فراوانی آلودگی به شیگلا و همچنین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بیشتر از سالمونلا می باشد.